Gmach zbudowany w latach 1905-1906, wg projektu Juliusza Habichta, na miejscu zniwelowanej fosy staromiejskiej z przeznaczeniem na siedzibę ?lii Banku Rzeszy. Trzykondygnacyjny budynek w stylu nawiązującym do niderlandzkiego renesansu przykryty jest wysokim, strzelistym I dwuspadzistym dachem, którego szczyt wieńczy figura kobieca — alegoria Fortuny — wykonana z blachy. Przez cały wiek XX pełnił funkcje bankowe. W latach 70. i 90. XX wieku przebudowano wnętrze (główna sala operacyjna). W niezmienionym stanie przetrwała klatka schodowa z oryginalną posadzką oraz secesyjnymi witrażami w oknach, zaprojektowanymi przez O. Lichtensterna, oraz westybul. Całość otacza ozdobne ogrodzenie. Już w listopadzie 1956 r. Oddział Miejski Narodowego Banku Polskiego proponował uczelni, po uzyskaniu zgody Ministerstwa Skarbu, wydzierżawienie dwóch kondygnacji budynku (od pierwszego piętra wzwyż) na pomieszczenia dla reaktywowanego Wydziału Prawa.
Pomysłu nie zrealizowano i dopiero w lutym 2003 r. Uniwersytet otrzymał budynek, który po dyskusji w środowisku akademickim nazwano Collegium Maximum. Po remoncie parter, na którym znajdowała się dawna sala operacyjna banku, przeznaczono na Salę Senatu UMK. Umieszczono w niej przeniesione z Collegium Maius portrety, insygnia rektorskie i togi rektorów: Władysława Dziewulskiego (wileńska) oraz Ludwika Kolankowskiego. We wspomnianej sali odbywają się uroczyste posiedzenia Senatu UMK, konferencje i uniwersyteckie uroczystości. Na pierwszym piętrze collegium mieszczą się pokoje reprezentacyjne Rektora UMK oraz Muzeum Uniwersyteckie (od 2005), wyższe kondygnacje zajmuje Uczelniane Centrum Informatyczne (UCI, od 2004).
