Budynek przekazany Bratniej Pomocy na akademik nr 3 przez Zarząd Miasta 1 sierpnia 1949 r. w zamian za dwa obiekty położone przy ul. Jagiellońskiej i Grudziądzkiej (w tym akademik nr 2). Już w momencie oddania go Bratniej Pomocy obiekt był w złym stanie technicznym, w którym strop pierwszego piętra groził zawaleniem. Wymagał remontu ogólnego (malowanie pokoi i korytarzy), napraw instalacji oraz doposażenia niektórych pokoi w meble i dodatkowe oświetlenie. Brak w nim było centralnego ogrzewania, w korytarzach znajdowały się kuchenki gazowe, sanitariaty były wspólne. Pokoje dwu-, trzyosobowe należały do wyjątków, przeważały pięcio-, sześcio-, a nawet dziesięcioosobowe. Po wstępnym remoncie zakwaterowano w nim studentów. Według protokołu komisji rektorskiej z 2 lutego 1953 r. w akademiku „urządzenie i umeblowanie pokoi było typowe i w dobrym stanie”. Znajdowało się w nim 146 miejsc. Działał tu także dobrze funkcjonujący bar Państwowej Spółdzielni Spożywców oraz świetlica do nauki „opalana na życzenie”. W latach 1951-1954, po rozwiązaniu Bratniaka, pozostawał w gestii Zarządu Ośrodków Akademickich, a od sierpnia 1954 r. oddany został pod bezpośredni zarząd władz UMK. Użytkowany w latach 1950-1957 i przeznaczony wyłącznie dla mężczyzn; czasowo zamieszkało w nim także siedem rodzin. W 1957 r. budynek zamieniono na dom mieszkalny dla pracowników Uniwersytetu położony przy ul. Żwirki i Wigury.
