Budynek hotelu dworcowego, własność Hoteli Miejskich, w latach 1952-1981 wydzierżawiono Uniwersytetowi w zamian za pomieszczenia hotelu „Pod Orłem”. Początkowo, w sprawozdaniach komisji rektorskiej, był określany jako „Dom Akademicki nr 2”. Był w złym stanie technicznym, miał popękane mury i nadgniłe oraz zagrzybione stropy, które zostały prowizorycznie zabezpieczone, zdewastowane rynny i rury spustowe, nieszczelne drzwi i okna. Korytarze były wąskie, małe pokoje, brak łazienek i dostatecznej liczby umywalni, ustępy bez przepierzeń. Jedno skrzydło budynku było nieogrzewane. Częściowo wyremontowany w 1956 r. po zamontowaniu natrysków, ciepłej wody i centralnego ogrzewania funkcjonował jako akademik nr 4 i dysponował ponad 60 miejscami dla studentów. Do wyjątków należały pokoje dwu- i trzyosobowe, przeważały pięcio-, sześcio-, a nawet dziesięcioosobowe. Na każdym piętrze umieszczono umywalnie, natryski i toalety oraz kuchenki gazowe w korytarzach. Na parterze znajdował się pokój do nauki, bar i świetlica. Akademik wyposażony był w nietypowe meble, o czym wspomina protokół komisji rektorskiej. W końcu 1966 r. bursa dysponowała 69 miejscami, które zajmowały 94 osoby. Protokoły komisji rektorskich wspominały, że mieszkali w nim najbardziej zdyscyplinowani żacy. Od końca lat 50. XX wieku był jedynym koedukacyjnym akademikiem przeznaczonym dla małżeństw studenckich.
