23 lutego 1949 r. Uniwersytet zawarł porozumienie z Zarządem Miejskim i wydzierżawił na okres 25 lat gmach Robotniczego Domu Kultury (Dwór Artusa) w zamian za przeprowadzenie remontu oraz przekazanie przez Związek Akademicki Młodzieży Polskiej (ZAMP) budynku przy ul. A. Fredry 8. Już 15 marca tr., wkrótce po przejęciu, rozporządzeniem rektora prof. Karola Koranyiego nowy obiekt nazwano Collegium Maximum. W gmachu tymczasowo umieszczono zakłady fizyczne Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego (do 1951). W adaptowanych pomieszczeniach znajdowały się m.in.: Aula (pełniła też rolę sali koncertowej i balowej), pracownie i katedry Wydziału Sztuk Pięknych (w tym m. in. projektowania wnętrz, witrażownictwa, malarstwa i rysunku), Katedra Etnografii i Etnologii (od 1950), Studium Praktycznej Nauki Języków Obcych (1969-1972), biuro dyrekcji majątków UMK i stolarnia. W trzech pokojach w oficynie mieściły się katedry archeologii (1956-1970). W początkach 1952 r. w piwnicach zamierzano umieścić składy Biblioteki Uniwersyteckiej. W końcu listopada 1953 r. na podstawie zarządzenia Ministerstwa Gospodarki, Miejski Zarząd Budynków Mieszkalnych w Toruniu przekazał gmach na własność UMK. W 1957 r. prezydium Miejskiej Rady Narodowej proponowało zamianę Collegium Maximum na Pałac Dąmbskich przy ul. Żeglarskiej 8, który miał być przeznaczony przez Wydział Sztuk Pięknych. Po burzliwych dyskusjach, toczonych w końcu lat 50. XX wieku, Senat UMK nie wyraził zgody na oddanie gmachu miastu. W latach 1963–1981 w piwnicach i na parterze Collegium Maximum działał klub studencki „Od Nowa”.
